Waarheid, durven of doen

Als kind speelde ik vaak het spelletje 'Waarheid, durven of doen', ken je dat nog? Voor de jongere generatie onder ons (amai, ik voel me heel even oud worden...), dat is een spel waarin je de keuze gaf aan je speelkameraadje tussen de waarheid vertellen over iets, vragen of die iets zou durven of een opdracht geven om iets effectief te doen. Was je een kind dat eerlijkheid belangrijk vond, dan koos je voor waarheid. Was je iemand die naar de buitenwereld toe stoer wou doen en diep vanbinnen een bang hartje had, dan koos je voor durven. En doen, tja, dat was iets voor de echt stoere kids die vooral wilden laten zien wat ze konden (en geloof me, ook daar zaten er veel tussen die zichzelf een spreekwoordelijke duw moesten geven om de opdracht ook effectief uit te voeren).

Af en toe komt het in me op dat we als volwassenen op dezelfde manier blijven reageren: zeggen we de waarheid, willen we iets maar durven we dat wel of gaan we effectief over tot actie?
Het start al bij de waarheid vertellen. Ik heb het niet over de waarheid naar anderen toe, vooral de waarheid naar onszelf toe: hoe eerlijk zijn we ten opzichte van onszelf? Staan we onszelf toe om hetgeen we denken, zien, horen of voelen wel effectief te benoemen hoe dat in elkaar zit met dat ene exacte, alles-omschrijvende woord? De waarheid kan soms kwetsen of je bang of onzeker maken, maar evengoed kan - en zal - de waarheid de poort openen naar meer mogelijkheden.

'Hoe meer je dat wegduwt, hoe meer dat zal trekken aan je mouw en je tonen dat je daar iets mee moet doen.'

Bijvoorbeeld, doe eens volgende oefening:
welke eigenschap heb je in jezelf die jij kent en weinig anderen? Als je die eigenschap zou moeten benoemen, met één allesomvattend woord, wat is dat dan?
Ga nu eens voor jezelf na hoe graag je die hebt, op een schaal van 0-10...
Je hebt het cijfer...
Hoe komt het dan dat je die eigenschap zo hard weg stopt? Wees heel eerlijk...
Beschrijf nu wat deze vaststelling met je doet.
En nu komt het: wil je hier uit leren, aanvaard het hebben van die eigenschap en ga er dieper op in want pas dan kan je vooruit. En wie weet, kan je die eigenschap misschien wel iets vaker tonen op momenten waarop je weet dat het dan gepast of zelfs nodig is. Zoek ook daar de 'waarom' achter: waarom is het in welke situatie gepast en waarom is het in welke situatie zelfs nodig om die eigenschap naar boven te brengen?

Wil je dit allemaal niet, prima, dat is je absolute recht.
Realiseer je wel dat hoe meer je het wegduwt, hoe meer het zal trekken aan je mouw en je tonen dat je er iets mee moet doen.

Liefs,
Ine