Strijd tussen hoofd en lichaam
Ondertussen ben ik weer wat meer aan het sporten. Niet intensief, de dagen van topsport liggen voorgoed achter mij. Het is meer werken aan mijn algemene conditie om fitter in het leven te staan. Al geef ik toe, er hangt een tikkeltje uitdaging bij aan. Enkel blogs geleden schreef ik nog over de fietsrit die ik eind april zal ondernemen en daar heb ik heel wat conditie voor nodig.
Onlangs maakte ik duchtig gebruik van de dagen zon om een fietstocht te maken. En dat deed deugd. Ik voelde me ook meteen beter in mijn vel en op mijn fiets, bedacht op voorhand hoe ver of hoe lang ik zou fietsen en, vooral, rekening houdend met de wind, welke richting het uit zou gaan. Eén van die ritten stond de wind ook vrij fel waardoor ik een rit had gekozen waarbij in het heenrijden de wind in mijn nadeel zou staan en in het terugrijden in mijn voordeel. Da's altijd leuker om dat vooruitzicht te hebben en vooral op de terugweg de wind letterlijk in de rug te voelen, dat fietst makkelijker.
Nu was het zo dat ik nog niet erg zeker was van hoe lang of hoe ver ik deze keer zou rijden. Ik had me voorgenomen om de sterkte van de wind en vooral ook mijn gevoel op de fiets even af te wachten vooraleer ik zou beslissen. Vermits het onderweg eerst al stevige tegenwind was nam ik me vrij snel voor tot waar ik zou rijden vooraleer terug te draaien. Je leest het mogelijk al, het was een rit langs de waterkant waardoor het echt heen en terug was, ik diende enkel te bepalen tot aan welke brug ik zou rijden ;-)
'Maar dan begon het spelletje in mijn hoofd... rationeel begon ik allerlei redenen te bedenken voor en tegen, terwijl mijn lichaam die extra kilometers nog wel zou aankunnen.'
Enfin, hoe dichter ik kwam tot de brug waar ik vooraf had bedacht om terug te draaien, hoe beter ik me voelde in het duwen in de wind (het voelde met momenten al nagenoeg als een goeie krachttraining...) en ik begon te twijfelen of ik niet nog een etappe verder zou rijden en er nog eens 10km extra zou bij aanknopen. Maar dan begon het spelletje in mijn hoofd... rationeel begon ik allerlei redenen te bedenken voor en tegen, terwijl mijn lichaam die extra kilometers nog wel zou aankunnen. Het zou me nadien mogelijk zelfs nog meer voldoening geven. Maar die wind toch hé... nu ik er bijna zou zijn, zou ik toch niet nog eens verder rijden en nog meer gaan liggen zwoegen in de wind... maar allez, mijn benen kunnen toch nog mee en het zou me wel deugd doen... nee, nee, trouwens, da's nog eens extra tijd die ik inneem en ik heb mijn tijd nu wel nodig om nog andere dingen gedaan te krijgen... och, niet klagen, het zou toch plezant zijn en ik kan elke kilometer extra goed gebruiken... Zal ik nog verder gaan? Een heel regiment aan gedachten passeerden de revue en mijn lichaam, tja, dat bleef trappen tot aan die ene brug waar ik op voorhand mijn terugdraaiplek van had gemaakt en dat is ook zo gebleven... Maar eerlijk is eerlijk, eens thuis, en zelfs de dagen nadien (zelfs nu nog terwijl ik deze blog neerschrijf), vind ik het jammer dat ik toen niet heb doorgebeten en mijn lichaam heb gevolgd in plaats van mijn hoofd.
Ondervind jij soms ook een strijd tussen je hoofd en je lichaam? Houdt het je tegen om je uiteindelijke doel te bereiken? Neem dan gerust eens vrijblijvend contact op en we bekijken samen hoe we die strijd in jouw hoofd kunnen aanpakken.
Ine