Onbewust over je grenzen laten gaan...

Heb jij wel eens het gevoel dat er over je grenzen wordt gegaan? En hoe merk je dat dan? Zie je het gewoon gebeuren, weet je dat je ja hebt gezegd terwijl het liever nee was, krijg je een beklemmend gevoel of is het nog iets anders?
In de assertiviteitstraining die ik al eens geef, heb ik hier een simpele maar heel effectieve oefening voor om dit te weten te komen. En eens je dit weet, kan je er beter op letten want iedereen ervaart wel eens dat anderen gebruik/misbruik maken van je grenzen en soms ben je jezelf daar ook niet bewust van.

Zo was ik enkele jaren geleden met mijn gezin op een camping aan het genieten van een deugddoende vakantie. Het gebeurde al eens dat er her en der wat meer lawaai werd gemaakt dan 's avonds laat volgens de huisregels van de camping is toegelaten, toch bleek dit bij mij meer impact te hebben dan dat ik er mij van bewust was. Telkens er in de buurt een etentje tussen meerdere vakantiegangers aan de gang was dat met de nodige zwier werd gevierd, maakte ik mezelf wel wat lastig wanneer wij probeerden te slapen maar anderzijds bedacht ik me dat dat toch gezellig en leuk is voor hen om zo hun vakantie te kunnen doorbrengen. 

'Uiteindelijk bleek dat ik mezelf maar wat aan het wijsmaken was want mijn onderbewustzijn dacht er immers anders over.'

Uiteindelijk bleek dat ik mezelf maar wat aan het wijsmaken was want mijn onderbewustzijn dacht er immers anders over. Zo ben ik 's nachts een keer al roepend wakker geworden: bleek ik te dromen dat ik tegen de 'nachtbrakers' aan het roepen was dat ze eindelijk eens zouden ophouden met lawaai te maken. Ik zat hiervoor zelfs recht in mijn bed... 
Diegenen die ik zelf hiermee uit hun slaap hield was uiteraard mijn eigen gezin die vooral heel erg schrokken, en dit terwijl de feestgangers al lang gaan slapen waren. Doel gemist, dus. 

Wat me dit heeft geleerd? Dat ik mijn gedachten en hoe ik mij voel bij een zoveelste mogelijkheid op nachtlawaai niet mag onderdrukken en desnoods de buren hierover vriendelijk kan aanspreken. Mijn eigen nachtrust én dat van mijn gezin heeft er alleen maar baat bij.

Liefs,
Ine