Loslaten, hoe doe je dat?

Moest ik de vraag krijgen welk woord het woord van het jaar zou zijn, dan zou loslaten wel één van de kanshebbers zijn. Hoe vaak heb je dat advies de laatste tijd (al dan niet ongevraagd) zelf al niet gekregen? Tegenwoordig - en dan vooral na al de lockdownperiodes - worden we overladen met dingen waarvan we ons afvragen of we ons daar voordien überhaupt mee bezig hielden. Het is alsof er zoveel tegelijkertijd op ons afkomt en we nauwelijks de tijd hebben om te ademen. Of we komen in een bepaalde situatie waarbij we niet weten wat we daarmee moeten aanvangen, we voelen ons teniet gedaan, gefrustreerd, moe, gestresst... vul zelf maar in wat je allemaal voelt op die momenten. Laat het los... Ja, ja, allemaal goed en wel, hoor ik je dan denken, en hoe doe je dat dan?

Loslaten kan je op verschillende manier tegemoet gaan. Wil je iets loslaten, kan je jezelf eerst al eens afvragen wat je vast hebt. Euhh?? ... Ja, wat is het dat je vast hebt, wat houd je bezig? Neem bijvoorbeeld een appel: wil je die loslaten (neerleggen, aan iemand geven, laten vallen, wegsmijten,...) dan zal je je eerst bewust moeten zijn dat je die appel wel degelijk vast hebt. Weet je niet dat je die in je handen houdt, dan kan je niet de keuze maken om je ervan af te maken en dus los te laten. Daarmee komen we meteen tot de essentie: jij hebt de keuze! Wil je die appel verder in je handen houden of niet? Wat je er vervolgens mee doet, dat is dan een volgende keuze die je kan maken. 

'Neem jij de keuze om los te laten of blijf je je vastklampen... en aan wat dan? Aan jou de keuze.'

Een andere manier om loslaten tegemoet te gaan, is begrijpen wat dat in feite betekent. Je kan dit het best vergelijken met het overlijden van iemand die je dierbaar is. Bij het overlijden start je rouwproces waarbij je verschillende fases doorgaat. De laatste fase is die van het loslaten. Velen zijn niet in staat om hier los te laten omdat ze dan schrik hebben dat die persoon dan voorgoed weg is, ze zich er niet meer mee gaan bezig houden (verdriet houd je er nog even heel dicht bij) en dat ze hem of haar dan gaan vergeten. Ik schrijf het je hier zwart op wit: je vergeet die persoon niet, dat bestaat niet. Wat er wél gebeurt bij het loslaten, is dat je je verdriet lost en aanvaardt dat je dierbare is overleden. Vanaf dan kan je er nog aan denken, zonder dat je telkens weer wordt overmand door emoties. Uiteraard zal je nog wel eens het gevoel van gemis ervaren en er misschien wel een extra traantje voor laten, maar het grote verdriet is verwerkt want je hebt aanvaard dat hij of zij is overleden. Dat is waar loslaten hier over gaat: je aanvaardt de situatie zoals die is. En verder heb je dan weer de keuze wat je daarmee doet.

Neem jij de keuze om los te laten of blijf je je vastklampen... en aan wat dan? Aan jou de keuze.

Liefs,
Ine