Als zenuwen het overnemen

Als mens van vlees en bloed hebben we gedachten en gevoelens die een directe aanleiding geven naar het gedrag dat we stellen. In eerdere blogs heb ik daar al vaker over geschreven. We hebben de mogelijkheid om onszelf daarin te sturen om uiteindelijk het gedrag te stellen dat we wensen te stellen of gedrag te tonen dat 'het meest sociaal aanvaardbaar is'. 

'Niet iedereen is gebaat om vanuit emotie volledig naar ratio te gaan. Want daar stuiten we dan weer op de dieperliggende patronen van hoe je in elkaar zit.'

Je kan het draaien en keren hoe je het wilt, het belangrijkste is de zelfkennis die je hebt, het bewust zijn van hoe we reageren in bepaalde - noem het stressvolle - omstandigheden. Onlangs werd het me nog maar eens duidelijk bij mijn jongste dochter. Zij zit in haar eerste jaar aan de universiteit en zei me 'mama, ik ben gewoon super zenuwachtig voor mijn examens'. Het was ook duidelijk te zien. Ze was zichtbaar aangeslagen, iet of wat overstuur, angstig en verdrietig tegelijkertijd. Alle emoties doorkruisen elkaar op zo'n moment. In gesprekken met klanten durven die emoties ook naar boven te komen. Iets willen bereiken, toewerken naar een doel - of dat nu studeren, werken of in iets anders handelen is - kan onzekerheid oproepen en die onzekerheid leidt dan weer tot al die emoties die tegelijkertijd voor de poort staan te wringen om als eerste erdoor te geraken. 
Jezelf hierin leren (her)kennen in welke reacties je op zo'n momenten maakt is één ding, er iets aan doen is een andere. De sleutel daarvoor is erg persoonlijk: wat is jouw manier om uit die emoties te stappen, als het ware een helikopterbeeld te nemen vanop een afstand en handelingen te stellen die je vooruit helpen? 

Niet iedereen is gebaat om vanuit emotie volledig naar ratio te gaan. Want daar stuiten we dan weer op de dieperliggende patronen van hoe je in elkaar zit. Noem het gerust een deel van je persoonlijkheid. Zelfkennis is dus een essentieel iets. Je kan er al eens zelf mee aan de slag gaan en terugkijken naar momenten waarop zenuwen het van je overnamen. Wat ging er toen in je rond? Wat waren je gedachten, je gevoelens en welke reactie maakte je? Zijn dat herkenbare patronen die steeds terugkomen in stressvolle situaties, dan mag je er zeker van zijn dat je een deel van je persoonlijkheid hebt ontdekt.
Ga dan eens een stap verder en kijk terug naar al die situaties op welke manier je uit die emoties van toen bent gestapt. Om welke manier heb je die situaties aangepakt en opnieuw, wat waren toen je gedachten, je gevoelens en reacties die je stelde? Een nuttige tip hierbij is eveneens na te gaan wat wel werkte en wat niet. Zo leg je voor jezelf de oplossingen bloot in wat beter bij je persoonlijkheid past.

Succes,
Ine