Aandacht richten op de juiste dingen

Jaren geleden begon het geruis in mijn oren. Ik hoorde het enkel wanneer het erg stil was en meestal zelfs pas wanneer ik in bed lag, klaar om in te slapen.
Hoewel het toen niet storend was, was ik me wel bewust van dit probleem en gaf ik aan mijn kinderen te pas en te onpas ook al mee om voorzichtig en op een verantwoorde manier om te gaan met hun eigen gehoor. Gehoorbescherming is in die optiek geen overbodige luxe en vooral preventief zeer belangrijk. Ook hoe ze omgaan met het gebruik van die welgekende 'oortjes' om naar muziek te luisteren.

Vroeger, toen alles nog niet zo nauw werd genomen, gebruikte ik die oortjes ook. De gsm bestond toen nog niet, enkel de walk-man. Wie kent dat nog? Zo'n ding waarin je een cassette dropte die dan de muziek afspeelde die daarop stond. Geweldig coole uitvinding, jammerlijk belastend voor je oren.
Hoewel ik het nooit zeker zal weten, vermoed ik dat ik hier de basis heb gelegd van het ruisende struikgewas in mijn oren, dat uiteindelijk domweg is beginnen ontstaan nadat ik met een goede verkoudheid een vliegreis had gemaakt. De druk gaf me een helse pijn en nadat die was weggeëbd, bleef de ruis over. 
Kort daarna onderging ik gehoortesten bij de arbeidsgeneesheer. De testen waren prima en de arts zelf maakte verder niet veel van mijn geruis, waardoor ik dit dan ook niet meer deed. 

'Gaandeweg kreeg ik ook last van gevoelige oren, of beter gezegd, een gevoelige gehoorgang.'

Gaandeweg kreeg ik ook last van gevoelige oren, of beter gezegd, een gevoelige gehoorgang. Geluiden konden binnenkomen als priemen of messen die men er langs deed glijden. Hoge tonen sneden enorm.
Ondertussen had ik geleerd om steeds mijn gehoorbescherming te gebruiken, op maat gemaakte oordoppen deden wonderen om de rust in mijn hoofd te laten weerkeren. Tot die ene keer dat ik in een kapel naar een optreden ging luisteren van eerder klassieke muziek waar hogere tonen al eens vaker worden opgezocht. Ik was mijn oordoppen vergeten en troostte me nog met de gedachte dat niemand gehoorbescherming in of op had. Uiteraard had ik beter moeten weten...
Toen ik naar huis reed, was het zover : 'zzzzzzzuuuuuuut'.... Het geruis was gesuis geworden.

Dan toch maar eens naar de specialist. Uiteindelijk viel het verdict: 'U heeft tinitus, mevrouw'… 'En', gaf ze nog mee als goede raad, 'schenk er vooral geen aandacht aan.'
'Nou', dacht ik bij mezelf, 'dat is niet bepaald de manier om dat te zeggen...' 
Dat is net hetzelfde als dat iemand je zegt om niet aan een roze olifant te denken, wat doe je dan? Juist ja, aan een roze olifant denken. Of tegen een kind dat net leert fietsen zeggen om niet tegen die paal te rijden, wat gebeurt er dan? Inderdaad!

Onze hersenen zijn als het ware zo geprogrammeerd om bepaalde woorden te schrappen en enkel de kernwoorden over te houden om de boodschap te onthouden. De bewoordingen die je gebruikt zijn dus heel belangrijk om je aandacht op de juiste dingen te kunnen richten. Stel dat de specialist tegen mij had gezegd: 'Richt je aandacht op de dagelijkse geluiden die je rondom je hoort en in huis zitten en buiten op straat', dan had ik tenminste niet zo lang met mijn eigen gedachten moeten wroeten om mijn aandacht juist gericht te krijgen, daar waar dit nu veel te lang zich richtte naar het gesuis. 
Start dus vanuit de positieve intentie en verwoordt zo wat je wil zeggen. Wil je je kind dus leren fietsen, zeg dan eerder: 'Kijk naar het fietspad voor je' want anders rijdt het voor je het weet tegen die paal dat er naast staat.

Veel succes,
Ine